شاپاهولیسم+فوتوبلاگ

یک سری بیماریا مدرنن! معمولا با ایجاد یک تکنولوژی جدید امکان داره بیماریی مرتبط با اون تکنولوژی هم متولد بشه! یک بیماریه جدید شاپاهولیسمه! که هیچ ربطی ام به تکنولوژی نداره! کلا افراط تو خرید و استفاده نکردن از جنسه خریداری شده رو بهش انگار شاپاهولیسم یا اونیومانیا می گن! که مدرنیشم مربوط به سال ۱۹۱۵است! خرید آدامس یکی از اون شاپاهولیسمای مزمنه!

فوتوبلاگ آرتوش دات کام .

توجه از نوع رابطه!

اسمشو میشه گذاشت مرحله گذار! یه چیزایی شبیه همون مرحله گذر تو شیمی!(احتمالا دارم درست می گم!) مرز بین دنیای بزرگی و کودکی! تو این دوران کاملا می تونی ببینی که این آدم بزرگا همون بچه هایین که وسایله بازیشون عوض شده! همه چی و رابطه می بینن! حتما باید تو ایده آل ذهنشون باشی! به این باور رسیدن که همه چی رابطست! تا دیروز اگه با بچه های محلشون گروه داشتن امروز با افرادی که در ارتباطن گروه دارن و خارج ار اون حلقه قرار نیست کسی مهم تلقی بشه! ارتباط یعنی اینکه باید یک راهی از کانالهای زیر زمینی به فرد مورد نظر ختم بشه! این آدم گنده ها ماشینای بچگیشون بزرگتر شده! بهت از جهتی نگاه می کنن چون تو با یکی از بچه محلشون رابطه داری! نه اینکه چون تویی! این گنده گنده ها فقط به رابطه هاشون دلشونو خوش می کنن! پشتشون به رابطه هاشون قرصه!

امروز!

خوشحالیم از ریختن ترس تو پذیرفتن مسئولیته و وحشتم از اخلاقام و زود عصبانی شدنام و وقتی که عصبانیی باعث آزار دیگرانی. 

کثیفه ریشو!

احتراما به استحضار می رساند وحشت از حرف دیگران نیست رفیق! من ریشمو دارم تا بهش پناه ببرم! تا وقتی که تو آیینه خودمو نگاه می کنم یادم بیاد بیحوصلم از دیدنه خود رفیق!

آخرین پست درویش

درویش خان با چهار صد و چهل و هفتمین پستش وبلاگشو می بنده! بچه دبیرستانیی که وقتی خیلیا دنباله آی دی درست کردن و چت تو کافی نتا بودن وبلاگش گوشه ی خیلی وبلاگای معروف بود!

*نویسنده ساده مثل درویش و برای خیلیها مثال می زنم!

شک تو تصمیم!

یک مشکلی که تو خودم و خیلی آدمای دوروبرم می بینم مسئله تصمیم گیریه! یا شک بعده هر تصمیم!به نظر شرایط جامعه یا دورانی که ما توش بودیم و داشتیم بزرگ می شدیم طوری بوده که خانواده ام نمی تونسته به دنیای اطراف خیلی اعتماد کنه و مجبور بوده به جای ما هم تصمیم بگیره, این سبک بزرگ شدن باعث شده که در مقابله نظره خیلیا به نظر خودمون شک کنیم. این قضیه خیلی اتفاق می افته که تو یک جمع همه منتظرن یک نفر تصمیم بگیره و حالت مردد بودن برای گفتن نظر یا تصمیم وجود داره! اونی که تصمیم می گیره لقب مغرور و اونی که شک کرده تو نظره خودش لقب متواضع رو با خودش اینور اونور می بره! درحالی که اونی که جرات تصمیم داره نه قراره آدم مغروری باشه و نه اینکه ترس از گرفتن تصمیم معنی تواضع رو پیدا می کنه! مقداریشم می تونه ترس از نتیجه تصمیم باشه.

جلسه معارفه ناصرخان!

ناصرخان امروز مشهدی شد! ابومسلم و کلا فوتبال مشهد اونقدر پتانسیل داره که مربیای بزرگ بخوان که توش کار کنن. بخصوص بعد از حرفای خداداد درباره مشهدی ها و جریان بازی پیام و ابومسلم ,این قضیه اثبات شد که مشهدیا تو فوتبالم طاقت همو ندارن و غریبه نوازیشون بهتره! درست مثل این بحثی که  تو سطح ملی مربی خارجی با دانش بهش اعتماد بیشتر می شه تا مربی داخلی با دانش,این قضیه تو ابعاد کوچکتر تو مشهدم صدق می کنه! ناصر حجازی گفته که منصوریان احتمالا دستیارشه و رییس ابومسلمم گفت که والا ابومسلم قرار نیست استقلالی بشه! نکته جالبم اینکه ناصرخان مشهدی از ۲۵ تا ۲۹ آبان ماه جزو ۱۰ نفرییه که از طرف AFC از کل آسیا دعوت شدن تا بهترین بازیکن آسیا رو انتخاب کنن و از الان مدیرای ابومسلم تاکید کردن که اون چند روز ناصرخان قهر نکرده!